تنگه رازیانه
تنگه رازیانه یکی از پدیده‌های زمین‌شناسی دیدنی در غرب ایران به شمار می رود. این تنگه در دره های وسیع و سرسبز واقع شده که رودی نیز در آن جاری است. تنگه رازیانه بر سر راه ایلام به بدره قرار دارد. با طی مسیری حدوداً 50 کیلومتری می توان به تنگه دست یافت.
تنگه رازیانه مساحتی حدود ۳۰ هکتار را در بر دارد و طول مسیر مارپیچ آن به ۳ کیلومتر و عرض حداکثر ۵ متر میرسد. این تنگه در دامنه ارتفاعات «کبیرکوه» قرار دارد.
علاوه بر چشم‌اندازهای طبیعی و منحصربه فرد، تنگه رازیانه دارای یک راه باستانی هم هست که از کوهپایه‌ها عبور کرده و سپس با گذر از تنگ رازیانه، به روستای «گنجه» و سپس به روستای «پاکل گراب» و منطقه «چنارباشی» می رسد. به سبب وجود همین راه تاریخی، آثار باستانی پرشماری از این منطقه به دست آمده است.
دلیل شکل گیری این تنگه در ابتدا به علت وقوع زمین لرزه و شکستگی لایه های ضخیم آهک بوده که سبب به وجود آمدن این شکاف عمیق در دل زمین شده است. اما این تنها برای ایجاد چنین پدیدهای کافی نبود. بلکه عوامل دیگری از جمله فرسایش، اختلاف ارتفاع و به واسطه آن وجود شیب های تند و درنهایت وضعیت پستی و بلندی زمین، همه باهم موجب شکلگیری چنین تنگهای بر روی سطح زمین شده است.
جنس دیواره های تنگه رازیانه، آهک با ترکیبات کربنات کلسیم است. در شکاف تنگه، که عرض آن در بعضی قسمت ها به یک متر هم میرسد، آب باریک های جریان دارد که در مقابل دیواره بلند 15 تا سی متری تنگه، ناچیز است. آب داخل تنگه از سرچشمه های «سراب گرو» جریان مییابد و با اینکه در فصل تابستان بسیار کم است، اما در زمستان و بهار پرآب و جاری است.
تنگه رازیانه به واسطه اقلیم منحصربه‌فرد و آب و هوای مناسب، زیستگاه گیاهان و جانوران بسیاری به شمار میآید. از جمله این موجودات میتوان از گونه های مختلف پرندگان و خزندگان نام برد. همین موضوع وجود پتانسیل های گوناگون طبیعتگردی از جمله پرندهنگری را آشکار میسازد. علاوه بر اینها تنگه رازیانه از نظر پژوهشهای علمی نیز خطه پرارزشی به حساب میآید و همواره مورد توجه پژوهشگران علوم زمین‌شناسی و همچنین آبهای زیرزمینی بوده است.
منبع : visitiran.ir/fa
