عید نوروز
درست با پایان یافتن فصل زمستان و شروع فصل بهار عید نوروز؛ جشن باستانی ایرانیان شروع می شود. نوروز اولین روز سال خورشیدی ایرانی درست مصادف شده است با اول فروردین ماه، که در ایران و افغانستان آغاز سال نو می باشد.عید نوروز یکی از کهن ترین جشن های به یادگار مانده از دوران ایران باستان می باشد که هنوز مردم مناطق گوناگون ایران آن را جشن می گیرند.برای آشنایی با عید نوروز؛ جشن باستانی ایرانیان با ایران نیهون همراه باشید.
ایرانیان نوروز را شروع رستاخیز طبیعت، گاه رویش و زایش باغ ها می دانند و معتقدند که نوروز همزمان با طبیعت باید روزگار نو و جدیدی را برای خود رقم بزنند و به شیوه ایی جدید سال خود را آغاز کنند.این جشن بزرگ در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می شود و در کشورهایی همچون تاجیکستان، روسیه، قرقیزستان، سوریه، عراق، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین، ترکیه، ترکمنستان، هند و پاکستان تعطیل رسمی است و مردمان آن ها نیز جشن شروع بهار را برپا می کنند.
نوروز در لغت به چه معناست؟
واژه نوروز از فارسی میانه و برگرفته از زبان اوستایی بوده است و این واژه در دو معنی کاربرد دارد: نوروز عام که روز اعتدال بهاری و آغاز سال نو می باشد و نوروز خاص که روز ششم فروردین ماه می باشد.ایرانیان باستان از نوروز به عنوان ناوا سردا یا همان سال نو یاد می کردند.
زمان نوروز
جشن نوروز درست با تحویل سال و همان لحظه برابری اعتدال بهاری شروع می شود، در کشورهایی مانند ایران و افغانستان که گاه شماری هجری خورشیدی به کاربرده می شود نوروز آغاز سال نو است و در کشورهای آسیای میانه و قفقاز که با تقویم میلادی پیش میروند، نوروز همان آغاز فصل بهار است که جشن گرفته می شود.آغاز سال نو و شروع فصل بهار درست لحظه ایی است که خورشید در سیر ظاهری خود در ابتدای برج حمل، از استوای زمین گذر می کند و برابری روز و شب رخ می دهد.چنانچه آغاز سال قبل از ظهر و در نیمه ی اول شبانه روز تحویل شود، همان روز نوروز است و اگر تحویل سال بعد ازظهر باشد فردای آن روز نوروز است.
تاریخچه عید نوروز
جشن نوروز از کهن ترین جشن های ایرانی می باشد که پژوهشگران بنیاد آن را مربوط به هند و ایران ندانسته بلکه با قید احتمالاتی آن را به اقوام بومی نجد ایران پیش از مهاجرت و آریاییان دانسته اند.واژه نوروز باری گران از سنت های ویژه ایرانی را بر دوش می کشد و در اصل عبارت بوده است از برپایی مراسم نیایش و سپاس به مناسبت رخداد یک پیروزی، یک واقعه اجتماعی یا یک معجزه آسمانی که سودی برای اجتماع داشته باشد.
این مراسم و جشن با رقص های مذهبی و سرود و موسیقی همراه بوده است که در آن توده هایی از آتش را برپا می داشتند و در کنار ان صدها و هزارها اسب و گاو و گوسفند را قربانی می کردند و سهمی از قربانی ها را به آتش می دادند و باقیمانده آن را به مستمندان و نیایشگران پخش می کردند.
