آبشار پیران (ریژآو)
«آبشار ریژآو» در شمال باختری شهر «ریژاو»، در نیم کیلومتری روستای «ژالکه»، در 10 کیلومتری شمال خاوری شهرستان «سرپل ذهاب» و در 72 کیلومتری غرب شهر «اسلام آباد» استان «کرمانشاه» جای دارد.
آبشار ریوآژ که «آبشار پیران» و «آبشار ریجاب» نیز خوانده میشود، در شمار فهرست آثار میراث طبیعی ایران است. واژه «ریژآو» از ریژ «ریز» و آوو «آب» ساخته شده است، و شاید واژه «ریجاب» نیز دگرگونی یافته همین واژه باشد.
درون گسل 40 کیلومتری «کرند» در شمال غربی «زاگرس» و در شمال شرقی دره «پاتاق» در گذر تاریخ یک ناودیس آهکی پدید آمده است. «ناودیس ریجاب» به درازای 17 کیلومتر و پهنای 5 کیلومتر فراز شده است. کوه‌های «باریکه»، «گلبان» و «دالاهو» ناودیس ریجاب را از شمال در برگرفته است و از جنوب غربی نیز کوه‌های «رنگالیان»، «پیران» و «شاه‌نشین». همراه با رود «الوند» و دره «اژدها» و تنگ‌های «بابایادگار» و «شالان» و اشکفت «رطیلان»، آبشار ریژآو نیز یکی از پدیده‌هایی است که درون ناودیس ریجاب آشکار شده است.
آبشار ریژآو از «ریجاب» میآید و در فراز کوه از کنار روستای «ژالکه» بر بلندایی نزدیک به 400 متر به درون دره «هونه» فرو میریزد و سپس به روستای «پیران» در تراز هزار متری دریا میرسد. نزدیک به 5 آبشار درون تنگ‌های «پیران» و «بن زرده» فرو میریزند، که یکی از آنها آبشار ریژاو است. آبشار ریژآو سه اشکوب دارد، دو اشکوب زبرین بلندتر و اشکوب زیرین کوتاه تر است. آبچاله‌هایی در شنگ آهکین زیر آبشار پدید آمده است که در زمین‌شناسی «دیگ غول» خوانده میشوند.
از میان پوشش آبشار ریژآو گیاهی می‌توان گونه‌هایی همچون لوط، پسته کوهی، زالزالک، آلبالوی وحشی، تمشک وحشی، بید، انجیر، گردو، انار، چنار، انگور، هلو، و زیتون را سراغ گرفت. در کنار آنها همچنین باید از گونه‌های گیاهان دارویی همچون چینور، گنور و ریواس، سماق، اسپن یا اسپند، زو، کنگر، سیرونه، پیچک و کول، قارچ، تولکه، ترشکه، گیلاخه، چاوبازه، شن و سیاکوز یاد کرد.
منبع : visitiran.ir/fa
