مسجد کبود تبریز مسجدی برجای مانده از دوره حکومت قره قویونلوهاست. این مسجد امروزه در خیابان امام، مابین خیابان خاقانی و چهارراه منصور در شهر تبریز واقع شده است.
ویژگی منحصربهفرد مسجد کبود، رنگ لاجوردی کاشیهای آن است. تلفیق این رنگ با آجرهای سازه، باعث شده تا به این مسجد لقب «فیروزه جهان اسلام» بدهند. از دیگر دلایل شهرت این مسجد سبک معرق کاشیکاریهای آن است. بانی ساخت مسجد کبود «ابوالمظفر جهانشاه بن قره يوسف» از امراي قره قوينلو بود.
مسجد کبود تنها بخشی از مجموعهای با نام «مظفریه» بوده که در دوران قدیم سازههای دیگری از جمله مدرسه، مسجد، خانقاه، کتابخانه و چندین بخش دیگر را نیز در بر‌می‌گرفته است. اما امروز از مجموعه عظیم مظفریه تنها مسجد آن باقی مانده است.
با اینکه مسجد کبود تبریز در زلزله سال 1158 خورشیدی آسیب جدی دیده است، اما هنوز جزئیات و تزئینات ظریف طلاکاری را بر روی سقف آن می‌توان دید.
مسجد کبود که در میان مردم تبریز به «گُوی مَچید» هم مشهور است، مورد توجه بسیاری از سیاحان و گردشگران خارجی قرار گرفته است. از جمله مشهورترین این سفرنامهنویسان می‌توان به تاورنیه، سیاح مشهور فرانسوی و مادام ژان دیولافوا، که به همراه همسرش برای انجام کاوشهای باستانشناسی به ایران سفر کرده بودند، اشاره کرد.
اوضاع نابهسامان و ویرانی مسجد تا پایان دوره قاجار ادامه داشت تا اینکه از دوره پهلوی اول و همزمان با تشکیل «انجمن حفاظت از آثار تاریخی ایران»، مرمت آن در دستور کار قرار گرفت.
مسجد کبود تبریز با شیوه معماری آذری ساخته شده است. این بنا دارای دو گنبد اصلی و جنوبی است. این گنبدها هرکدام بر روی دو صحن بزرگ و کوچک‌تر واقع شده‌اند. علاوه بر این دو گنبد بزرگ، هفت گنبد کوچک بر روی سقف شبستان و همچنین راهروهای ورودی قرار دارد. صحن اصلی مسجد در زیر گنبد آن واقع شده است. سردابه مسجد در جنوب صحن کوچک مسجد قرار دارد که احتمال میرود دو مقبره موجود در آن مربوط به جهانشاه و دخترش باشد.
آدرس : ایران، استان آذربایجان شرقی، تبریز، خیابان امام خمینی روبروی کوچه صدر جنب پارک خاقانی
