مسجد جامع یا مسجد جمعه ی اصفهان با دربرداشتن مجموعه ای از ادوار مختلف اسلامی از نظر فنی و هنری اهمیت بسیاری دارد و از مهم ترین و قدیمی ترین ابنیه ی مذهبی ایران است که دارای شهرت جهانی است. این مسجد از جمله بزرگترین و پررمز و رازترین مساجد جهان اسلام است که بنای اصلی آن در قرون اولیه ی اسلامی بر شالوده ی بنایی باستانی مربوط به اواخر دوره ی ساسانی ساخته شده است. سیمای فعلی مسجد عمدتاً مربوط به اقدامات دوره ی سلجوقی است و مهم ترین طرح های توسعه ی آن در دوران آل بویه و صفویه صورت گرفته است.
مسجد جامع اصفهان منعکس کننده ی هنر بیزانس و کلاسیک در قالب یک بنای سنتی و اسلامی است و به سبک معماری رازی با نقشه ی چهار ایوانی بنا شده است. این مسجد دارا ی بناهای متعددی مانند صحن چهار ایوانی، شبستان ها، مدرسه ی مظفری، صفه های کوچک دوره ی دیلمی، گنبد نظام الملک، گنبد تاج الملک، محراب اولجا یتو (زیباترین محراب گچبری)، زیباترین منبر منبت کاری شده، چهار ایوان معروف صاحب، استاد، شاگرد، درویش با تزئینات مقرنس سازی و کاربندی است که هر کدام سیر معماری بنا را در دوره ای خاص نشان می دهند.
این مسجد دارای ورود ی های متعدد است که هر یک از آن ها فضای مسجد را به بخش ها یی از بافت پیرامون آن مربوط می کند. در میان عناصر هنری موجود در این مسجد، غیر از سبک هاى مختلف معمارى و تزیینات متفاوت، می توان به انواع کتیبه ها به زبان های فارسى و عربى اشاره کرد.
