پل خواجو

پل خواجو اصفهان

با ورود به شهر اصفهان با دنیای عجیب و متفاوت روبرو می شوید، به هر سو که نگاه می کنید بازمانده هایی از تاریخ در آن به چشم می آید که گوشه و کنار شهر مملو از این آثار باستانی و تاریخی است.پل خواجو یکی از جاهای دیدنی اصفهان می باشد که بر روی رودخانه ی زاینده رود قرار گرفته و در قسمت شرقی سی وسه پل واقع شده است، برای آشنایی بیشتر با پل خواجو و جاهای تاریخی اصفهان با ایران نیهون همراه باشید.

با قدم زدن و رسیدن به میانه های اصفهان به رودخانه ی زاینده رود می رسید، که بر روی این رودخانه چندین پل تاریخی بنا شده است که هرکدام قصه های متفاوت و جلوه ایی خاص دارند.

پل خواجو

پل خواجو را پل شاه یا پل بابارکن الدین نیز نامیدند و مربوط به شاه عباس دوم صفوی می باشد که در سال 1060 هجری قمری بنا شده است، درست در میان این پل ساختمانی با نام بیگلریبیگی بنا شده است که برای اقامت موقت شاه صفوی و اطرافیانش ساخته شده بود و هم اکنون نیز برجای مانده است.طاق های این بنا با نقاشی های بسیار زیبایی تزئین شده است و نکته قابل توجه و متفاوت میان پل هایی که بر روی زاینده رود بنا شده اند نسبت به پل خواجو این است که پل خواجو نقاشی ها، کاشی کاری ها و تزئینات بسیار زیبایی دارد و به همین دلیل از دیگر پل های موجود مشهورتر است.

ویژگی های پل خواجو

پل خواجو به دلیل تزئینات و کاشی کاری های متفاوتش یکی از معروفترین پل های زاینده رود می باشد، این پل در زمان صفوی یکی از زیباترین پل های شهر اصفهان بود و کاربرد آن بیشتر در زمینه سد و بند بوده است.درست وسط این پل یک ساختمان با نام بیگلربیگی بنا شده است که چند اتاق داشته و هر اتاق مزین به نقاشی های زیبایی است، این بخش از پل شاه نشین نامیده می شود و جایگاه شاه و خانواده شاه بوده است.

از تفریحاتی که در آن زمان بر روی رودخانه زاینده رود انجام میشد قایقرانی و شنا بر روی دریاچه مصنوعی بوده که از بزرگان نیز برای تماشای این مسابقات دعوت می کردند، اما اکنون تنها چیزی که از آن باقی مانده صندلی سنگی پادشاه است.

در قسمت ضلع شرقی پل خواجو و گوشه ی هر ضلع دو شیر سنگی وجود دارد که ظاهرا نماد سپاهیان بختیاری محافظ اصفهان و زاینده رود هستند، این پل زیبا دارای 24 دهانه است که از مکعب های تراش خورده ساخته شده است و در قسمت میانی با سدهای چوبی برای گرفتن جلو رودخانه مسدود گردیده است.

کاربرد پل خواجو

یکی از مهمترین کاربردهای پل خواجو با توجه به سدهای چوبی که در قسمت میانی طراحی شده بود تنظیم جریان آب رودخانه به دلیل وجود همین سدهای چوبی بوده است، زمانی که دریچه های سد بسته می شده سطح آب در پشت پل بالا آمده و آبیاری باغ ها که در بالا دست این پل قرار داشتند راحت انجام می شده است.

مرمت پل خواجو

بحث مرمت آثار باستانی و تاریخی از یک سری اصول اولیه در معماری و حفظ اصالت بنای تاریخی انجام می گیرد که در سال 1388 با مرمت این پل آسیبی جدی به تاریخ و قدیمی بودن این پل زدند و با تعویض سنگ های قدیمی پله ها با سنگ های جدید به اصالت این بنا آسیب رساندند و میشه گفت در نگهداری از نقاشی های زیر تاق ها نیز کوشا نبوده اند.

معماری پل

پل خواجو با طول 150 متر و عرض 14 متر و معبر 5/7 متری که از سنگ و آجر ساخته شده است و چیزی حدود 21 جوی و 26 چشمه و دهانه دارد، این پل چهار طبقه می باشد و در هر دو طرف داخلی معابر فوقانی هرکدام جدا 51 غرفه بزرگ و کوچک وجود دارد.فاصله ستون هر چشمه تا سقف 20 متر بوده و طول سنگ هایی که در آن استفاده شده است بیشتر از دو متر می باشد و جلوی هر سقف و دیوار پیش آمدگی و فرو رفتگی وجود دارد که همان سدهای چوبی هستند.از نظر پی سازی نیز پایه های پل خواجو بر روی سنگی متشکل از قطعات گرد و دانه درشت به نام کنگلومرا قرار گرفته است و لایه ی مقاوم و محکم ایجاد کرده است.